رده‌سنی زیر ۱۲ سال که در بسکتبال ایران با نام مینی و میکرو شناخته می‌شود، جزو حساس‌ترین و مهمترین رده‌های سنی برای پایه‌گذاری و شکل‌دادن جنبه‌های مختلف یک فرد محسوب می‌شود.
علاقه‌مندی: اولین گام برای فردی که تازه به وارد بسکتبال شده ، علاقه‌مند شدن به این رشته ورزشی و حفظ این علاقه‌مندی است. شاید بتوان گفت حفظ آن از ایجاد علاقه به مراتب دشوارتر است. زیرا با توجه به تغییر نگرش‌ها و عوامل موثر بر تمایلات افراد (همانند والدین و دوستان) در این سن، حفظ کردن این علاقه‌مندی بسیار مهم است. از جمله نکاتی که می‌تواند باعث حفظ این علاقه‌مندی شود، لذت بردن، هدف داشتن برای آینده و وجود انگیزه لازم برای دستیابی به هدف است.
لذت بردن: اگر فرد از کاری که انجام می‌دهد لذت ببرد، نه تنها باعث طراوت روح و نشاطش خواهد شد بلکه به واسطه این لذت تلاش بیشتری خواهد کرد و بهترین عملکرد خود را ارائه خواهد داد. عموما نه فقط در بسکتبال بلکه در تمامی کارها در هر سنی که هستیم باید از کاری که می‌کنیم لذت ببریم و از کارهایی که لذت نمی‌بریم تا حد امکان دوری کنیم چون در نهایت نتیجه مثبتی نخواهد داشت.
پرورش اخلاقیات: افراد زیر ۱۲ سال بسیار حساس، لطیف و انعطاف‌پذیر هستند و مهم است تا مربیان در پرورش اخلاق، رفتار و روحیات توجه و تمرکز فراوانی داشته باشند. به یاد داشته باشید که “همه” افرادی که در آکادمی مشغول به فعالیت هستند بسکتبالیست بزرگی نخواهند شد و ما هدف داریم در همان مقطع کوتاهی که به واسطه بسکتبال به آن‌ها دسترسی داریم بر روی پرورش مسائل جانبی بسکتبال که مسائل اصلی زندگی هر فرد محسوب می‌شود تمرکز کنیم.
مهارت‌های بنیادی: تقویت آمادگی جسمانی عمومی و مهارت‌های بنیادی در این رده‌سنی باید مهمترین هدف هر مربی در فعالیت عملی باشد. توانایی در صحیح گام برداشتن، دویدن، پریدن، پرتاب و دریافت کردن، انعطاف‌پذیری از جمله مهارت‌های بنیادی است که مربیان در حیطه اختیارات خود و بسته به دانش و زمانی که در اختیار دارند باید به آن توجه داشته باشند.
مهارت‌های بسکتبال: مهارت‌های بسکتبال باید بر اساس توانایی‌هایی که در افراد زیر ۱۲ سال وجود دارد تقویت شود. توجه داشته باشید که در این سن توجه به نکات پایه و Fundamental مهمترین بخش آموزش است.
