فعالیت مربیگری بخصوص در رده‌های پایه، براساس راهنمایی و تعیین هدف برای بازیکنان شکل گرفته است؛ اما بسیار مهم و با اهمیت است که راهنمایی با تمسخر و تخریب اشتباه گرفته نشود. بسیاری از مربیان در رده‌های پایه وقتی بازیکن دچار اشتباه می‌شود، او را با رفتار خود تخریب و مسخره می‌کنند. این موضوع در رده بزرگسالان و بسکتبال حرفه‌ای بین مربیان و بازیکنان جوان هم صادق است. برخی از مربیان وقتی بازیکن جوانی اشتباه می‌کند به جای راهنمایی صحیح، او را در جمع تخریب و مسخره می‌کنند و باعث آسیب دیدن شخصیت فرد می‌شوند.
همواره باید به یاد داشته باشیم که هدف اصلی چیست. مهم‌ترین هدف این است که فرد از نظر شخصیتی، درک و رفتاری به درجات بالایی برسد و نوع رفتار مربی با فرد (همان بازیکن) در این خصوص بسیار مهم است. زیرا مرز باریک راهنمایی و تمسخر بسیار نازک است.
نکته دیگر پیشرفت بازیکن است. اگر بازیکن دچار اشتباه شد باید بهترین و کارآمدترین راه را برای درک و بهتر شدن او پیدا کنیم. شاید نیاز به توضیح بیشتر و وقت گذاشتن باشد و مربی باید حوصله به خرج دهد؛ اما تمسخر و تخریب شخصیت هرچند مقطعی جواب دهد اما در طولانی مدت بسیار آسیب‌زننده است.
مربیان باید همواره افرادی باشند که چرخه های معیوب و غلط را نابود و چرخه‌های رفتاری و شخصیتی صحیح و براساس اصول اخلاقی را به وجود آورند.
یادمان باشد اگر مربی، خانواده یا معلم ما هر رفتار بدی با ما داشته است، دلیل بر درست بودن آن نیست و زمانی که ما در جایگاه آن‌ها قرار می‌گیرم به جای تکرار آن اشتباه، می‌بایست براساس تجربه ناموفق خود رفتار صحیح را ارائه دهیم تا افراد تحت نظر ما علاوه بر موفق بودن، این چرخه صحیح را ادامه دهند و خود به فردی تبدیل شوند که بتوانند در آینده دیگران را به بهترین شکل راهنمایی کنند.
درک مرز باریک راهنمایی و تمسخر بی شک نیاز به تجربه دارد اما بخشی از آن به صورت ذاتی در وجود آدم ها فعال است.
