داوران به عنوان قضات میدان مسابقه و افرادی که مسئول اجرا صحیح قوانین در زمین هستند، بخش مهمی از هر مسابقه ورزشی را تشکیل می‌دهند و نوع رفتار با این افراد بسیار مهم و حائز اهمیت است.
مربی مک در ابتدای مطلب خود در رابطه با رابطه مربیان با داوران به یک تورنومنت محلی اشاره می‌کند: آخر هفته در یک تورنومنت بسکتبال که در شهر برگزار می‌شد به عنوان تماشاگر حضور پیدا کردم و هیچ مسئولیت دیگری رو برعهده نداشتم. در شرایطی که از بازی جوانان لذت می‌بردم، رفتار برخی از مربیان باعث شد تا از این دسته مربیان متنفر شوم. مربیان مکررا به هر سوت داوران (بخصوص داوران جوان) اعتراض می‌کردند و بارها شاهد اعلام Technical Foul یا حتی اخراج مربیان بودیم.
به همین دلیل تصمیم گرفتم تا مطلبی را بنویسم که درباره رابطه مربیان با داوران باشد و چگونگی رفتار یک مربی با داوران را شرح دهد.
۱- متوجه باشید که آن‌ها هم انسان هستند
داوران بی‌اشتباه نیستند. همان‌طور که شما و بقیه نیستید. آن‌ها هرگز نمی‌توانند در طول عمر خود ۱۰۰ درصد سوت‌هایشان را به طور صحیح بزنند و ممکن است اشتباه کنند. دقیقا مثل من و شما که نمی‌خواهیم از روی قصد مرتکب اشتباه در تصمیمات خود شویم؛ اما بالاخره پیش می‌آید که اشتباه کنیم و تصمیم غلط بگیریم.
پس به این دلیل که آن‌ها یک سوت اشتباه زدند ما مربیان (یا حتی بازیکنان) نمی‌توانیم به آن‌ها بگوییم “چشمات رو به دکتر نشون بده” یا “برو کتاب قوانین رو درست یادبگیر بعد بیا سوت بزن” و حرف‌های توهین‌آمیز و تحقیرکننده‌ای از این دست!!
کمال‌گرایی را کنار بگذارید و با حقیقت پیش بروید.
۲- هم مربیان و هم داوران هر دو زوایای مختلفی از بازی را می‌بینند
در حالی که هر دوی شما در حال تماشای یک بازی هستید، اما باید در نظر داشت که زاویه دید شما به عنوان مربی با داوران متفاوت است.
گاهی اوقات او صحنه‌هایی را نمی‌بیند که شما به طور واضح می‌بینید و برخی اوقات ممکن است او صحنه‌ای را ببیند که شما نتوانسته باشید آن را به درستی مشاهده کنید.
۳- مربیان باید مثال زدنی باشند
نقش یک مربی فراتر از بردن یک مسابقه بسکتبال یا حتی قهرمانی در یک تورنومنت است. چه بخواهید و چه نخواهید شما به عنوان یک مربی بسکتبال الگوی بازیکنان خود هستید. آن‌ها به شما نگاه می‌کنند و از رفتارهای شما (حتی ناخواسته) الگو برداری می‌کنند. در برخی سطوح این الگو برداری و تاثیر گرفتن تنها به رده پایه ختم نمی‌شود و حتی در رده بزرگسالان و بین بازیکنان ۳۰ الی ۴۰ ساله هم دیده می‌شود.
هرگز به آن‌ها عادات بد را یاد ندهید. به آن‌ها بیاموزید که وقتی اوضاع به آن روال مدنظر پیش نمی‌رود، می‌بایست تحت کنترل بمانند و با خشم و عصبانیت خود مبارزه کنند.
۴- بازیکنان نباید هرگز جر و بحث کنند
یکی از مهمترین قوانینی که باید توسط باشگاه‌ها و مربیان برای بازیکنان وضع شود، عدم جر و بحث و اعتراض به تصمیم داوران است. قرار نیست هر سوت و تصمیمی از سوی داوران به نفع یا براساس نظر مربیان و بازیکنان باشد.
این دقیقا مانند زندگی است که همیشه طبق میل و علاقه ما پیش نمی‌رود و مربیان باید به بازیکنان خود بیاموزند که چطور (چه در زندگی و چه در زمین) باید با این سختی‌ها کنار بیایند.
۵- نقش خود را بدانید
یکی از بزرگترین مشکلاتی که در مربیان کم تجربه می‌توان مشاهده کرد این است که آن‌ها اغلب درگیر اعتراض به داوران می‌شوند و نقش اساسی خود را که هدایت تیم و گرفتن تصمیمات درست برای موفقیت تیم است را فراموش می‌کنند.
نقش شما مربیگری است. نباید اجازه دهید تصمیمات و عملکرد داور بر روی توانایی‌هایش شما تاثیر بگذارد.
۶– خود را با داوران تنظیم کنید
جنگیدن و تقابل با تصمیمات داوران تنها بر روی تیم و عملکرد بازیکنان تیم‌تان تاثیر منفی می‌گذارد.
مطمئن باشید اعتراض و پرخاش کردن هرگز باعث نمی‌شود داوران خود را با شما تنظیم کنند. چه علاقه داشته باشید و چه نداشته باشید، داورانی که برای شما در بازی قضاوت می‌کنند نظراتی دارند که شما هرگز نمی‌توانید آن‌ها را تغییر دهید. حتی اگر بعد از مسابقه علیه آن‌ها اعتراض کنید و آن‌ها مادام العمر هم محروم کنند، بر روی نتیجه بازی شما تاثیری نخواهد گذاشت و در صورت باخت، بازی شما تکرار نخواهد شد یا شما به عنوان تیم برنده معرفی نخواهید شد.
پس سعی کنید باهوش باشید و براساس رفتارها، سوت‌ها و عملکرد داوران، خود را با تصمیمات آن‌ها تنظیم کنید.
به عنوان مثال برخی داوران به بازیکنان اجازه می‌دهند تا مدت زمان بیشتری را از ۳ ثانیه قانونی در منطقه رنگی بمانند. این می‌تواند یک نکته مثبت برای تیم شما باشد یا شاید یک نکته مثبت برای تیم حریف که باید با تمرکز بر روی کار خود تلاش به خنثی کردن آن کنید.
آنچه مربیان از عملکرد خود به شما ارائه می‌دهند را دریافت کنید و براساس آن به تیم خود کمک کنید تا عملکرد بهتری را در زمین به نمایش بگذارد.
۷- هرگز داوران را مقصر باخت اعلام نکنید
هرگز داوران را مقصر باخت اعلام نکنید. بخصوص در حضور بازیکنان‌تان! حتی اگر حق با شما باشد و داوران بر روی نتیجه بازی تاثیر گذار باشند، این راه فرارِ اشتباه را در اختیار بازیکنان خود گذاشته‌اید تا عملکرد ضعیف‌شان که منجر به شکست شده است را بر گردن داوران بیندازند و از اشتباهات خود فرار کنند.
اگر بازیکنان و تمامی اعضا تیم باور کنند و به این نتیجه برسند که شکست از سوی داور به آن‌ها تحمیل شده است و با اشتباه داوران بازی واگذار شده است، انگیزه برای بهتر شدن در تیم از بین می‌رود؛ زیرا افراد به این باور می‌رسند که “ما خوب هستیم؛ داور نگذاشت تا پیروز شویم”
به جای آن به بازیکنان خود بگویید تا بهتر شوند، باهوش‌تر عمل کنند، اقدام‌های ناموفق را کاهش دهند تا تحت هر شرایطی برنده از زمین خارج شوند.
